Γεφυρώνοντας το χάσμα μεταξύ τυπικών και άτυπων πηγών μάθησης

Στις μέρες μας η ραγδαία ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας και η εισαγωγή ποικίλων επιστημονικών καινοτομιών στην καθημερινή ζωή των πολιτών καθιστά αναγκαία την αξιοποίηση όλων των διαθέσιμων πηγών της κοινωνίας προκειμένου να διαμορφωθούν επιστημονικά εγγράμματοι πολίτες. Παρά το γεγονός ότι η κυρίαρχη αντίληψη θέλει την τυπική εκπαίδευση ως τον αποκλειστικό φορέα επιστημονικής γνώσης, η πραγματικότητα δείχνει ότι τα σχολεία δεν μπορούν να λειτουργήσουν αποτελεσματικά και αυτόνομα προς αυτή την κατεύθυνση. Επομένως, θεωρείται απαραίτητο να αξιοποιηθούν όλες οι πηγές που μπορούν να παρέχουν μαθησιακές εμπειρίες σχετικές με την επιστήμη προκειμένου να βελτιωθεί η εκπαίδευση στις Φυσικές Επιστήμες. Τέτοιες πηγές αποτελούν οι χώροι μη τυπικής εκπαίδευσης όπως είναι τα μουσεία επιστημών, τα κέντρα επιστημών και τα ερευνητικά κέντρα. Η σύνδεση λοιπόν αυτών των χώρων με το σχολείο αναφέρεται στη βιβλιογραφία ότι έχει σημαντική εκπαιδευτική αξία καθώς παρέχει στους μαθητές ευχαρίστηση και ενδιαφέρον, συμβάλλει στη διαμόρφωση θετικών στάσεων για τις Φυσικές Επιστήμες και δίνει ερεθίσματα για περαιτέρω εμπλοκή των μαθητών με την επιστήμη. Παρόλα αυτά το πρόβλημα που προκύπτει στις μέρες μας σχετίζεται με το γεγονός ότι οι χώροι μη τυπικής εκπαίδευσης αποτελούν ένα ανεξάρτητο δίκτυο που δεν συνδυάζεται με την τυπική εκπαίδευση. Το παρόν πρόγραμμα λαμβάνει υπόψη τα παραπάνω πορίσματα του τομέα της Διδακτικής των Φυσικών Επιστημών τα οποία επισημαίνουν την ανάγκη για βελτίωση των εκπαιδευτικών διαδικασιών μέσα από τη σύνδεση τυπικών και άτυπων περιβαλλόντων μάθησης. Σκοπό έχει τη διαμόρφωση κατευθυντήριων γραμμών για την συνεργασία της μη τυπικής εκπαίδευσης με το σχολείο ώστε να επιτευχθούν τα μέγιστα εκπαιδευτικά οφέλη για τους μαθητές και ταυτόχρονα να γεφυρωθούν οι ανάγκες και απαιτήσεις τόσο των εκπαιδευτικών και μαθητών, όσο και των υπεύθυνων των περιβαλλόντων μη τυπικής εκπαίδευσης.